Er zijn veel boeken geschreven over implementatie en adoptie van van alles en nog wat. In de meeste gevallen worden er uitgebreide methodieken en modellen beschreven om andere mensen een andere, nieuwe manier van werken (met of zonder nieuwe tools) bij te brengen.
De realiteit is dat het zelden werkt.
Kosten nog moeite worden gespaard om één en ander voor elkaar te krijgen, maar het werkt eigenlijk nooit.
Casusjes
Ik beschrijf kort twee kleine casusjes die je vast wel herkent. De eerste betreft de deelnemer aan het project, die het beter weet, alles al eens geprobeerd heeft en/of jouw jouw manier botweg afkeurt. De andere is de opdrachtgever, die niet scherp heeft wat hij eigenlijk wil, zijn verwachtingen en criteria pas achteraf meedeelt en natuurlijk vindt dat het beter kan. Maar niet duidelijk maakt hoe dan. Herkenbaar?
Energie
Wat hebben deze mensen nu eigenlijk gemeenschappelijk? In jouw project of activiteit kenmerken ze zich door een hoge mate van achterwaartse energie. Ze zijn de rem, je komt er ’s avonds moe van thuis en maken dat anderen het geloof verliezen.
Jouw werk (en ieder(s) werk) is natuurlijk gebaat bij voorwaartse energie, energie die iedereen helpt verder te komen. Energie die helpt de doelstelling tot vernieuwing of verbetering te bereiken.
Het is natuurlijk niet zo dat iedere vorm van kritiek achterwaartse energie zou zijn. Sterker nog, kritiek en tegenkracht helpen je werk vooruit, mits je er samen van kunt leren. Je krijgt dan betere doelstellingen en beter werk.
Nee, het gaat mis als de mensen uit de casus niet gericht zijn op het realiseren van een gemeenschappelijke doelstelling, maar hun eigen agenda erop na houden. De agendapunten lopen van het oppoetsen van hun ego (bv. uit onzekerheid), tot het verbloemen van onkunde (bv. uit angst) of andere punten.
Transparantie
De vraag is natuurlijk hoe je iedereen dan wel opgelijnd krijgt, zodat werk leuk wordt en er een flow ontstaat.
Ik denk dat radicale transparantie het antwoord is. Die term heb ik geleend van goede vriend en zakenpartner Jan Willem Wolff, die daar een meester in is.
Het betekent rücksichtloze eerlijkheid, benoemen wat aan de hand is en op tafel krijgen wat er nog onder zat om het (samen) op te kunnen lossen.
Veiligheid
Om dat te kunnen waarmaken heb je veiligheid nodig, zodat iedereen alles kan en mag zeggen. Verborgen agenda’s leveren daar natuurlijk geen bijdrage aan, het is dan ook een aanrader met mensen met agenda’s in gesprek te gaan en ze bij uitblijvende verbetering uit je werk te verwijderen. Het is natuurlijk veel inspirerender met vrije geesten, die alles durven te zeggen, zich in dienst van het geheel te stellen, samen te werken. Door roeien en ruiten te gaan, samen.
Voorganger
Jouw rol is daarbij die van voorganger. Door het voor te leven, iedereen tegen de klippen op te laten zien dat dit de enige en beste weg tot succes is.
Jouw persoonlijke, transparante doel mag best zijn dat je leuke dingen wilt doen met lieve mensen. Dat is wat hierboven staat. Het klinkt mooi, maar zoals je inmiddels hebt gelezen en waarschijnlijk wel eens hebt ervaren, ook de moeilijkste weg. Omdat het veel van jou vraagt, bijvoorbeeld in volharding op de voor jou belangrijke waarden in je leven.
Wees de verandering die je in de wereld wilt zien, zei Ghandi. Dat geldt niet alleen voor guru’s maar ook gewoon voor echte professionals. Voor jou.
HSC
Jan Willem en ik maken deze inzichten onderdeel van Hollands Siberië Consulting, een Experiment van 1-9-2019 tot 1-9-2020. Vanuit Veenhuizen. Werken met Meesters.
Vragen? Stel ze, je krijgt een radicaal transparant antwoord vanuit de veilige omgeving van Veenhuizen.
Jan Chr. Vaessen
Als dominee voorganger word ik hier helemaal warme van.
Warme groet, Jan