De beoordeling van medewerkers

Deze week was ik aanwezig in een bijeenkomst waarin de nieuwe procedure voor de beoordelingsgesprekken voor de medewerkers werd toegelicht. Voor de beoordelingen over 2012 is een nieuwe procedure ingevoerd.
Oei daar begint het meteen enorm te kriebelen bij mij.
De nieuwe procedure is nog ingewikkelder en dwingender dan de vorige en de uitleg van de HR manager maakte de aanwezige leidinggevenden niet enthousiast.

Het doel van de bijeenkomst was om de leidinggevenden uitleg te geven over de nieuwe standaard procedure, de bedoeling van de formulieren en om de opgelegde oplever data vanuit het hoofdkantoor te onderstrepen.  Ehh….het ging toch vooral over de ontwikkeling van de medewerker in relatie met de onderneming? Nee het ging vooral over de formulieren, de deadlines en het proces.

De optelsom van de individuele scores van de medewerkers moeten verplicht normaal verdeeld zijn zodat er voor elke vestiging 5% in de categorie hopeloos valt en 5% in de categorie excellent. 20% doet het boven verwachting goed en 20% doet het onder de verwachting. De rest, 50% is en categorie medewerkers die precies aan de verwachtingen voldoen.

Normaal?

Tja wat is normaal…. Ik zie steeds vaker voorbeelden dat opvattingen over “normaal”  eigenlijk absurd zijn. Als ik nou erg tevreden ben over 50% van mijn medewerkers, dan doe ik dus iets verkeerd vraag ik de HR manager. Tja, daar heeft het nieuwe systeem geen rekening mee gehouden en het is erg onwaarschijnlijk zegt hij.

Bovendien worden mijn verwachtingen als manager als meetpunt genomen. Het gaat dus over de manager, niet over de medewerker vind ik maar mijn standpunt wordt niet ondersteund.  Dit soort methodes en protocollen om mensen te beoordelen vinden we normaal in menig multinational.

 

Het is een goedbedoelde poging om menselijke werkrelaties en gedrag te objectiveren en verbeterpunten op te leggen op weg naar de “perfecte” medewerker. (in de ogen van de beoordelaar)  Het doel hiervan? Als controlefreak en Angelsaksisch bestuurder wil je dat de wereld voorspelbaar is en geen verassingen brengt. Dit is een poging om die lastige, onberekenbare factor met de naam MENS toch controleerbaar te maken in een spreadsheet. De angst regeert, we hebben dat niet in de gaten we vinden het “normaal” of zelfs geavanceerd.

Het werd voor mij, na mijn aanvankelijke irritatie (wat zegt dat over mij?),  een interessante oefening in waarnemen en loslaten. We denken niet allemaal hetzelfde en dat is prima.

Maar wat zou ik  de uitvinders en gebruikers die dit soort beoordelingssystematieken graag laten inzien dat het systeem meer zegt over de beoordelaar dan over de beoordeelde.
Wat je zegt ben je zelf zeiden we vroeger als kinderen tegen elkaar.
Ik ga steeds beter inzien dat het een waarheid is als een koe.

Trek het je dus niet aan beste lezer als jullie dit soort beoordeling systemen normaal vinden, dit stukje gaat over mij als beoordelaar en niet over u als beoordeelde.